کشف قدیمی ترین دایناسور استگوسور - وبلاگ آراسا

به گزارش وبلاگ آراسا، دیرنه شناسان اخیراً پیروز به کشف گونه ای تازه از دایناسور استگوسور، با نام Bashanosaurus primitivus شدند که حدود 168 میلیون سال پیش و در دوره ژوراسیک میانه در زمین پرسه می زد. بدین ترتیب دانشمندان نتیجه گرفتند که این نمونه تازه کشف شده، قدیمی ترین استگوسور شناسایی شده تا به امروز است.

به گزارش وبلاگ آراسا، بر اساس تحقیقاتی که اخیراً در مجله تخصصی Journal of Vertebrate Paleontology منتشر شد، گونه تازهی از یکی از قابل تشخیص ترین انواع دایناسور ها و قدیمی ترین استگوسوری است که تا به حال در آسیا یافت شده است. به عبارت دیگر، این دایناسور یکی از اولین گونه ها در نوع خود است که در سراسر دنیا کشف شده و به همین علت دیرینه شناسان مدعی شدند که استگوسور ها احتمالاً برای اولین بار در آسیا ظاهر شده باشند و این قاره احتمالاً منشأ شکل گیری آن ها بوده است.

دانشمندان می گویند بقایای این استگوسور، که شامل استخوان هایی از پشت، شانه، ران، پا ها و دنده ها و بعلاوه چندین صفحه زره می شد، به مرحله باژوسین دوره ژوراسیک میانی - بسیار زودتر از بیشتر استگوسور های شناخته شده- مربوط می گردد. این دایناسور یک استگوسور نسبتاً کوچک، اما با ظاهری ترسناک است که از بینی تا دم حدود 2.8 متر (9 فوت) میزان گیری شده است. با این همه، دانشمندان هنوز نتوانستند که تشخیص بدهند که این بقایا آیا متعلق به یک دایناسور بالغ بوده و یا اینکه ما با یک دایناسور نوجوان روبرو هستیم.

تیمی از دفتر اکتشاف و توسعه منابع معدنی و زمین شناسی چونگ کینگ در چین و موزه تاریخ طبیعی لندن، نام آن را Bashanosaurus primitivus گذاشتند که Bashan به نام باستانی منطقه چونگ کینگ در چین است که دایناسور در آن پیدا شده اشاره دارد و primitivus نیز اصطلاح لاتین برای کلمه اول است. به گفته دانشمندان، دایناسور تازه که 168 میلیون سال پیش در این سیاره پرسه می زد، نقشی اساسی در کشف چگونگی تکامل استگوسور ها ایفا خواهد نمود که تا به امروز، اطلاعات کمی در خصوص آن وجود دارد.

این گونه تازه دارای تیغه های کوچک تر و کمتر پیشرفته، پایه های باریک تر و ضخیم تر نسبت به صفحات زره، و ویژگی های دیگری است که با دیگر استگوسور های دوره ژوراسیک میانه که تا به امروز کشف شده اند فرق دارد. با این حال، شباهت هایی با بعضی از اولین دایناسور های زره پوش، که بیش از 20 میلیون سال قدیمی تر هستند، دارد. دکتر دای هوی از دفتر اکتشاف و توسعه منابع معدنی و زمین شناسی چونگ کینگ که رهبری این تحقیق را بر عهده داشت، می گوید: همه این ویژگی ها سرنخ هایی از جایگاه استگوسور ها در درخت خانوادگی دایناسور ها هستند. باشانوساروس را می توان از دیگر استگوسور های ژوراسیک میانه متمایز کرد که به وضوح نشان دهنده گونه ای تازه است. علاوه بر این، تجزیه و تحلیل ما از شجره نامه این موجودات نشان می دهد که این گونه باید یکی از اولین استگوسور ها باشد که به همراه مارمولک چونگ کینگ (Chungkingosaurus) و Huayangosaurus دارای واگرایی هستند. هوی اضافه می نماید که همه این ها از سازند شاکسیمیائو ژوراسیک میانی تا اواخر ژوراسیک در چین کشف شده اند، که نشان می دهد ممکن است استگوسور ها در آسیا منشا گرفته باشند.

استگوسور ها که اغلب با صفحات بزرگ پشتی، زائده های نوک تیز روی دم بلند و سر کوچک قابل تشخیص بودند، دایناسور های چهار پا و گیاهخوار بودند که در دوره ژوراسیک و اوایل کرتاسه زندگی می کردند. فسیل های استگوسور در تمام قاره ها به جز قطب جنوب و استرالیا یافت شده است و تا به امروز 14 گونه از استگوسور شناسایی شده است. اعضای شناخته شده استگوزاریا عبارتند از: Huayangosaurus که یکی از ابتدایی ترین استگوسور ها محسوب می گردد، Gigantspinosaurus که به علت صفحات بزرگ شانه های عظیمش قابل توجه است، و Miragaia برای گردن بسیار بلندش. با این حال، مواد فسیلی تکه تکه شده مانع کوشش برای درک چگونگی تکامل استگوسور ها و ارتباط آن ها با یکدیگر شده است.

با کشف این گونه تازه، به نظر می رسد که این راز ها کم کم آغاز به روشن شدن نموده اند. گونه تازه کشف شده Bashanosaurus primitivus دارای چندین ویژگی ابتدایی است که شبیه به استگوسور های اولیه مانند Huayangosaurus و Gigantspinosaurus و تیرئوفوران های اولیه (دایناسور های زرهی) است. این ها عبارتند از مهره های موجود بر روی دم بلند، تیغه شانه ای که باریک تر و بیرون می زند، و ویژگی های مهره های پشتی که شبیه به دایناسور زرهی اولیه Scelidosaurus است که در دوران ژوراسیک اولیه می زیسته است.

بقایای فسیل شده باشانوساروس بعلاوه مجموعه ای از ویژگی ها را نشان می دهد که آن را از دیگر استگوسور های شناخته شده، متمایز می نماید. به عنوان مثال، نقطه استخوانی موجود در انتهای تیغه شانه این دایناسور کوچک است و نسبت به دیگر استگوسور ها کمتر پیشرفته است. یک برآمدگی استخوانی از استخوان ران (چهارمین تروکانتر) و در زیر وسط شفت واقع شده است و پایه های صفحات زره به سمت بیرون خمیده و ضخیم تر از صفحات پشت بستگان بعدی آن است. دکتر سوزانا میدنت، یکی از نویسندگان و دیرینه شناسان موزه تاریخ طبیعی لندن می گوید: کشف این استگوسور از ژوراسیک میانی چین به شواهد فزاینده ای می افزاید که نشان می دهد این گروه در اوایل ژوراسیک میانه یا شاید حتی در اوایل دوره ژوراسیک تکامل یافته است و به این ترتیب نشان دهنده ارتباط بعضی از اولین دایناسور های شناخته شده با پرندگان است. به نظر می رسد چین کانونی برای تنوع استگوسور ها بوده است، با گونه های متعددی که اکنون از ژوراسیک میانه تا سرانجام دوره کرتاسه اولیه شناخته شده اند.

منبع: scitechdaily

ترجمه: مصطفی جرفی-وبلاگ آراسا